Zgodnie z polskim prawem, celem adopcji jest stworzenie zastępczego środowiska rodzinnego dla dziecka pozbawionego opieki swoich biologicznych rodziców.
Zasady prawne są następujące:
- adoptować można jedynie osobę niepełnoletnią;

- adopcja musi odbywać się z uwzględnieniem najlepszego interesu dziecka;

- adopcja skutkuje utworzeniem stosunku pokrewieństwa, jakie istnieje między rodzicami a dzieckiem;

- adopcja postanowiona sądownie ma trwały skutek;

- fakt adopcji jest utrzymywany w tajemnicy przed osobami trzecimi: w dokumentach dziecko  używa nazwiska rodziców adopcyjnych;
· jeśli dziecko ukończyło 13 rok życia, wymagana jest jego zgoda na adopcję;
· adopcja zagraniczna może zostać przeprowadzona tylko wtedy, gdy jest to jedyny sposób, by zapewnić dziecku odpowiednie środowisko rodzinne.

O adopcji decyduje sąd rodzinny upewniwszy się, że procedura została wypełniona zgodnie z przepisami Konwencji Haskiej. Pośrednictwo w tej procedurze prowadzą trzy polskie ośrodki wyznaczone przez Ministra Polityki Społecznej:
1.      Publiczny Ośrodek Adopcyjny, 02 – 018 Warszawa,  ul. Nowogrodzka 75;
2.      Krajowy Ośrodek Adopcyjny, TPD, 00 – 325 Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 6;
3.      Katolicki Ośrodek Adopcyjny, 04 – 357 Warszawa, ul. Grochowska 194/196.

Wszystkie trzy ośrodki gwarantują, że procedura przysposobienia jest poprawnie wypełniana. W każdym z wymienionych ośrodków istnieje Komisja do spraw Adopcji Zagranicznych, która dokonuje kwalifikacji potencjalnych rodziców.

Polskie rodziny pragnące zaadoptować dziecko – obywatela innego kraju, powinny zwrócić się w swoim województwie do ośrodka adopcyjnego, który przygotuje rodzinę do procesu adopcyjnego oraz zgromadzi niezbędne dokumenty. Jeśli wnioskodawcy rozpoczynają procedurę adopcyjną w innym ośrodku, niż wymienione powyżej, wówczas dossier potencjalnych rodziców adopcyjnych jest przesyłane do jednego z upoważnionych warszawskich ośrodków w celu dokonania kwalifikacji. Następnie dokumentacja wnioskodawców zostaje przesłana do polskiego organu centralnego ds. adopcji zagranicznych, którego funkcję wykonuje Departament Polityki Rodzinnej w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej.

Wymagane są następujące dokumenty, przetłumaczone na język urzędowy państwa pochodzenia dziecka przez tłumacza przysięgłego:
1. Wniosek do organu centralnego państwa pochodzenia dziecka o adopcję dziecka/dzieci wraz z prośbą o wpisanie wnioskodawców na tzw. listę rodzin oczekujących;
2. Odpisy aktów urodzenia przyszłych rodziców;
3. Odpis aktu małżeństwa;
4. Wyciąg z rejestru karnego (wystawiony w ciągu ostatniego 1 miesiąca);
5. Zaświadczenie o zarobkach;
6. Poświadczenie obywatelstwa;
7. Dokumentacja medyczna – poświadczenie braku przeciwwskazań medycznych;
8. Wywiad środowiskowy przeprowadzony przez uprawnioną instytucję;
9. Zgoda polskiego organu centralnego na dalsze postępowanie oraz na przywiezienie dziecka do kraju, wystawiona imiennie na wnioskodawcę/wnioskodawców.
 
Źródła prawa odnoszącego się do adopcji zagranicznej:
· Polski Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz.U. z 1964 r., Nr 9, poz. 59, z późn. zm);
· Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 roku o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej ( Dz.U.  Nr 149, poz. 887, z  późn.  zm.);
· Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego  podpisana w Hadze 29 maja 1993, w Polsce 1 października 1995;
·   Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 stycznia 2012 r.  w sprawie  listy ośrodków adopcyjnych upoważnionych do współpracy z organami centralnymi innych  państw lub  z licencjonowanymi     przez  rządy  innych państw  organizacjami lub ośrodkami  adopcyjnymi   (M.P.  z dnia 9 lutego 2012 roku,  poz. 44).

zródło:http://www.mpips.gov.pl/wsparcie-dla-rodzin-z dziecmi/adopcja/informacje/informacja-o-procedurze-adopcji-zagranicznej/