Zespoły zawsze przygniatają mnie... Wiem od znajomych, że często słyszą na zespołach z wielu ust, że rodzice nic nie znienili w swoim życiu przez 2,4,5 czy 10 lat, ba nawet nie rokują a czasami jest jeszcze gorzej bo rodzi się kolejne Dziecko/Dzieci i one również w podobnych okolicznościach z tych samych powodów co 2, 4, 5 czy 10 lat temu zostają odebrane, najczęściej podczas interwencji... A jednak, a jednak to nadal rodzice mają więcej praw niż Dziecko mimo, że to ich 7, 8, 9 czy 10 Dziecko... I tak Dzieci przez wiele lat tkwią w systemie, często rozdarte między 2 rodzinami, nie mogą i nie potrafią zapuścić korzeni bo np.raz na pół roku jest telefon czy spotkanie, obiecywanie (niespełnione obietnice one dopiero "niszczą" Dziecko).... Dzieci, które mogłyby zrodzić się z serduszka tkwią w rodzinach i placówkach a kolejnych Dzieci nie ma gdzie umieszczać... ponad 1400 Dzieci tkwi w niebezpiecznych środowiskach w oczekiwaniu na miejsce w rodzinie lub w placówce... A co jeśli ktoś nie zdąży z pomocą? Nadal zachodzę w głowę, mimo różnych pism, opinii , nie wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego jednak Dziecko nadal nie jest na pierwszym miejscu? Dlaczego Dziecku burzy się tak łatwo poczucie bezpieczeństwa? Dlaczego emocje Dziecka nie są priorytetem? Dlaczego "dobro Dziecka" to nadal wyświechtany frazes? Dlaczego Dziecko jest nadal niewidzialne?... Z pozdrowieniami mama B