Witajcie Kochani Aniołowie!

Dokładnie 6 października obchodziliśmy Światowy Dzień Porażenia Mózgowego. Jak wiecie, nasz Ignaś dzielnie toczy bój ze swoim porażeniem. A my wszyscy wraz z naszymi Aniołami go w tej walce z własnym ciałem wspieramy. Dziękuję!

Zapomniałąm się Wam pochwalić, nasza najstarsza córka Julia (24 lata) skończyła studia prawnicze i zdała egzamin na aplikację radcowską! Jesteśmy niesamowicie dumni i szczęśliwi z takiego sukcesu! 

Natomiast Miłosz nasz 22 latek już się usamodzielnił i jest żołnierzem zawodowym, studiujew szkole wojskowej i aktualnie do stycznia 2021 przebywa na Misji w Rumunii! To też wielki sukces! 

Wszystkie nasze dzieci są niesamowite!

Nasze życie toczy się teraz dość monotonnie. Mieliśmy juz badanie na Covid, gdyż u męża w pracy zostało wykryte ognisko, ale na szczęście, mimo iż wszyscy byliśmy chorzy Covida nie wykryto :) Musieliśmy jednak przez kilka dni siedzieć w domu.

Nauka zdalna też uziemniła chłopców w domu. Trudno im się przyzwyczaić do nowych wymagań. Tym bardziej, że u Oliwiera ze Szkoły Specjalnej są tylko przesyłane instrukcje i zadania. Nie ma typowych zdalnych lekcji, jak u starszych (Jan ma zajęcia z klasą), czyli że siadają i słyszą nauczyciela przez kamerkę, a także kolegów z klasy. Jest to bardzo trudne dla naszych chłopców. Dla nas rodziców również. Robimy za nauczyciela, w dodatku nauczyciela specjalnego ze specjalnymi uprawnieniami :( Czasem jest bardzo nerwowo i bardzo się wkurzam na taki system nauczania, grrrrr!!!

Młodsze dzieci też na tym tracą, gdyż czasu, który im poświęcałam muszę teraz wygospodarować na zdalne nauczanie chłopaków. Niemniej staramy się codziennie spacerować po świeżym powietrzu, a w razie niepogody bawimy się w domu.

Nie wspomnę juz o wszystkich terapiach państwowych, które w ogóle się nie odbywają. Nie rozumiem jak można zawiesić dzieciom niepełnosprawnym Wczesne Wspomaganie Rozwoju (ma je Zosia z Ignasiem) i Soecjalistyczne Usługi Opiekuńcze (tak samo we dwójkę) i z Programu Za życiem (tylko Ignaś).

Jak można zawieszać tak ważne zajęcia, które nie są w grupach, a indywidualnie i w dodatku terapeuci/nauczyciele nie są zarażeni, są zdrowi. Kosmos!

Ratujemy się jak zawsze prywatnymi terapiami. Te funkcjonują i jestem szczęśliwa, że możemy z dziećmi w nich brać udział. W przeciwnym razie wszystkie nabyte umiejętności Ignasia i Zośki cofnęłyby się. 

Na szczęście Przedszkole Oskara działa i chociaż on aktywnie uczestniczy w swoich zajęciach.

I tak właśnie trwamy w oczekiwaniu na kolejny turnus w Tratwie w Steklinku, który już mamy zaklepany w połowie lutego 2021r. Zbieramy na niego pieniążki, bo zabieram wraz z Ignacym Zosię, która również wymaga rehabilitacji. Otrzymała od czerwca br.orzeczenie o niepełnosprawności i nasza kochana Pani dr neurolog powiedziała,  że bez rehabilitacji Zosia nie będzie się prawidłowo rozwijać.